Donderdag 22 juli 2010
Tochtgegevens:
Dag 20: Snape Maltings – Woodbridge 31 M totaal: 387,5 M
Vertrek: 10.30u, aankomst 20.30u
Wind: ZO 4 draaiend NW 3
Weer: Zonnig, in de middag en avond heftige buien

Beschrijving:
Een half uur voor HW Snape vertrokken we, zodat we het eerst lastige stukje nog geen vallend water zouden hebben bij onverhoopt vastlopen. Hetgeen ook direct gebeurde. Rond HW staan alle banken onder water en zie je het verloop van de geul niet meer. De prikken in het bovenstroomse deel zijn slecht onderhouden, hebben geen topteken, zijn deels afgebroken of ontbreken gewoon. Het is dus af en toe gokken aan welke kant je er langs moet. Zodat je dus ook de verkeerde kant pakt soms. Zacht schuift dan de boot de modder in. Hard achteruit slaan, over het voordek gaan zitten en schommelen helpt dan wel. Modder wolkt op rond de boot en langzaam komen we weer los.

Verder stroomafwaarts konden we een stuk heel zeilen, inmiddels was de eb goed ingezet en hadden we stroom mee. Oreford schoof snel voorbij. Langs vogelreservaat Havergate Island, waar Joost een staak verkeerd rondde, liepen we opnieuw vast, nu met veel snelheid en met vallend water! Dan is het zaak snel te reageren, anders zit je vast tot het volgende HW (ca 22.00 uur!). Gelukkig lukt het ook hier weer om los te komen met veel motorgeweld.

Ongeveer een mijl voor de uitgang naar zee gingen we om 13.15 uur langs de grindbanken voor anker, wachtend op de kentering. Met 2 knopen ebstroom naar buiten en wind tegen is vragen om een nat pak, want de drempel is dan zeer onrustig. Opvallend was dat het anker zeer goed pakte in het grind maar ook weer heel makkelijk op te halen was. Toen de stroom vrijwel tot nul was afgenomen gingen we om 16.15 uur ankerop. Op zee was het toen al ruim een uur na LW, maar op de rivier liep de stroom nog steeds een beetje naar buiten. Op de drempel stond slechts 1,4 meter water en een ellendige golfslag. Gas geven en wegwezen richting zee!

Tegelijkertijd waren op het land zware buien met inktzwarte luchten ontstaan die langzaam maar zeker onze kant opkwamen. Als door een wonder gingen ze net langs ons heen, terwijl 4 mijl verderop in Oreford de hemel openbarstte met zwarte regengordijnen. Wij kregen alleen enkele druppels mee. Met het passeren van die bui draaide de wind in één klap 180 graden van ZO 4 naar NW 3. Dat kwam wel goed uit, want nu was de route bezeild. We hadden op zee flink stroom mee, hoewel er nog een verwarde zee stond door de windschifting.

Rond half tij voeren we de Deben op. Daar stond in de monding minimaal 2.2 meter volgens de Reeds, 1 dag na doodtij. Rustig water, eitje dus. De wind nam verder af, dus op de motor met flinke stroom mee verder de rivier op. Terwijl er in de verte opnieuw zwarte wolken opdoemden. 19.45 waren we voor de Woodbridge Tide Mill haven. De rivier valt daar vrijwel droog, en de haven heeft een drempel, zodat er water in blijft staan. Helaas stond er nog onvoldoende water voor ons om naar binnen te kunnen. Aan de wachtboei op de rivier dus. Terwijl die zwarte wolken ras naderbij kwamen.

Een half uur later konden er net overheen, en dat was precies op tijd, want 10 minuten nadat we vastlagen aan de steiger kwam een gigantische bui over ons heen. Te moe om te koken hebben we eieren met spek gebakken, en ook te moe om een stukje te schrijven. Dit is dus morgen geschreven 🙂