Barometer en temperatuurverloop van zondag, maandag en dinsdag

Dinsdag 21 oktober 2014:

• Verwaaidag Grou
• Wind: ZW5-6 toenemend NW 6-7
• Weer: veel regen en wind, temperatuur dalend van 13 graden naar 11 graden

Vandaag was het een echte herfstdag met een klassieke frontpassage. Hierboven is het verloop van de barometer (grijs) en temperatuur (rood) van de afgelopen 3 dagen te zien. Zondag was het nog 17,5 graad, gisteren 16 en vandaag kwam de temperatuur niet boven de 13 graden uit. Te zien is dat de barometer vanaf gisterenmiddag gestaag gedaald is. Na een regenachtige avond was de nacht tamelijk droog, maar vanochtend kwam het front over en regende het onophoudelijk met een stuk of vier buienlijnen die overkwamen.

Vanaf 1400 ging de barometer weer stijgen en daalde de temperatuur abrupt. Dat was ook het moment dat de wind naar het NW  draaide en flink toenam. Ons weerstation neemt ook de wind waar, maar omdat  we nu in de luwte liggen, geeft dat geen betrouwbare waarde. (Bovendien staat de windvoeler te laag) Om 1700 brak de lucht open en kreeg de regen meer een buiig karakter. Overigens viel de wind hier in het binnenland best mee: Op het Pikmeer stonden nauwelijks kopjes op het water.

De binnenvaart vaart gewoon door tijdens de harde wind

Wij brachten de dag lezend in de boot door en deden tussen de buien de boodschappen. Zometeen gaan we uit eten in het Theehuis. Daar ben ik 40 jaar geleden voor het laatst geweest. En daar zit dan weer een verhaal aan vast:

In de zomer zit het terras altijd vol met bootjesvolk dat  zich vermaakt met het kijken naar het bootjesvolk op het water. De beste stuurlui, je kent dat wel. Wij zaten destijds op dat terras ons inderdaad vrolijk te maken om stuntelende zeilers met huurboten. We (ik was een jaar of 14-15) wachtten op onze buurman, die ons had uitgenodigd om een dagje mee te varen op zijn oude vlet met niet al te betrouwbare buitenboordmotor. Hij zou ons bij het Theehuis oppikken voor een leuk tochtje op het Pikmeer.

Het verlaten pikmeer

Na enige tijd arriveerde hij met zijn vlet en maakte hij aanstalten om aan te leggen bij de terrassteiger. Vrouwlief stond op de smalle voorplecht (dat heb je bij vletten) met het landvast klaar klaar om aan wal te springen. Net toen hij de draai ging maken met veel gas (zware stalen vlet en te kleine motor) viel het rokende machientje stil.

Elektrische start had je toen nog niet, dus hij naar achteren om de motor opnieuw aan te trekken. Met veel blauwgrijze walm sloeg het ding weer aan. Helaas stond het gas nog voluit en het stuur vol aan bakboord. Daar was buurvrouw niet op berekend… De vlet draaide vlot (en met helling) om zijn as en buurvrouw viel met landvast en al sierlijk overboord. Het tjokvolle terras barste uit in Homerisch gelach. Wij lachten even iets minder hard want even later gingen we aan boord van deze “rampboot”.

Mijn donkere voorgevoelens werden al snel bewaarheid: Toen we even later in de Tynje waren (het smalle en drukke vaarwater tussen het Pikmeer en de Peanster Ee) viel de motor opnieuw uit en dreven we stuurloos tussen de aanstormende boten. De buurman moest zich met de motor bezighouden,  zijn puberdochters waren in de giechelfase, mijn broers waren te jong, dus ik was de klos als oudste “man”: met het landvast over mijn schouder ging ik in onderbroek (dat was nog het ergste, vanwege die dochters…) overboord om met ware doodsverachting naar de wal te zwemmen en de boot uit de vaargeul te trekken. En de geschiedenis herhaalde zich: met een knal sloeg de motor aan, het gas wederom voluit. Met het landvast om mijn nek werd ik achterwaarts half onder water en bijna stikkend meegetrokken door de vaart makende vlet die wonder boven wonder geen enkel ander vaartuig raakte. Buurman had het startkoord nog in zijn handen, 3 meter van het stuurwiel verwijderd…

Afijn, ik wist naar de wal te zwemmen waar ik enkele minuten later werd  opgepikt door buurman. De dochters waren even stil…

Of dat nou de reden is dat ik sindsdien nooit meer in Grou aangelegd heb? Hoe dan ook, het Theehuis met z’n rieten dak staat er nog en het uitzicht over het (nu verlaten) Pikmeer is nog hetzelfde.