- Hoorn – Stavoren 25 mijl
- wind: OZO 5 ruimend Z 2-3
- Weer: bewolkt met een beetje zon, 12 graden
In Hoorn stonden alle boten al op de kant, waren de douches en toiletten hermetisch gesloten en de havenmeester in geen velden of wegen te bekennen. Het winkeltje met de lekkere croissants, die we onszelf beloofd hadden, gaat blijkens een achter het raam geplakt velletje op 20 maart weer open… Toen we de volgende morgen -braaf als we zijn- alsnog op zoek gingen, was de havenmeester wel aanwezig, maar was zijn reactie “Wat? Een passant?!?!?” veelzeggend. Voor half geld kwamen we weg.
Bij vertrek stond er nog een pittig windje en met een rif in het zeil kruisten we de Hoornse Hop uit richting Enkhuizen. De beruchte IJsselmeer deining liet zich van zijn lelijkste kant zien: kort, steil en hoger dan je op grond van de windsnelheid zou verwachten. Voorbij de eerste landpunt konden we echter afvallen en werd het nog aangenaam zeilen met een bleek zonnetje door de wolken heen.
We gingen vlot door de sluis van Enkhuizen en vandaar ging het pal voor de wind naar Stavoren, met de kluiver op de uithouder te loevert. Als snel nam de wind af tot zo’n 5 knopen (schijnbaar) en werd het varen een klapper- en klots toestand. Het laatste stuk dan toch maar weer de motor bij.
Liggend in de sluis bij Stavoren kwam er een donkere lucht opzetten, en net nadat we hadden vastgemaakt en alles aan kant was, ging het regenen. Timing is alles!
Regen + Stavoren = automatisch Eetcafé Max! Nu dan weer op de boot met nog een kopje koffie terwijl de regen neerklettert op de buiskap. We zullen er wel weer vroeg in liggen!
