Zonsopgang over de Fluessen, 0630 uur.

Zaterdag 21 april 2018:

• Fluessen – Stavoren via Workum / IJsselmeer, 14,5 mijl, 93,5 mijl totaal
• Vertrek: 0940, aankomst 1515 uur.
• Wind: NO2 , later  N3
• Weer: Zonnig, 17 graden

Ik had een wat onrustige nacht. Niet omdat ik in m’n eentje voor anker lag op de verder verlaten Fluessen (het weer was zeer rustig), maar het werk spookte nog door m’n hoofd. Vroeg opgestaan dus, met als voordeel dat ik de schitterende zonsopgang meemaakte. Gisterenavond werd het snel zeer heiig en vochtig, zodat lang buiten zitten er niet bij was en ik de boot ’s ochtends van de dauw moest ontdoen, wat gelijk een schoonmaakbeurt(je) is.

Na een rustig ontbijt en koffie ging ik ankerop. Er stond hooguit windkracht 2, dus met een klein vaartje ging het met vol tuig over de sloten en plassen. Het licht was prachtig met de groene weiden, het gele riet en de blauwe lucht in het water!

Met deze hoge temperaturen ontluikt het groen ook in Friesland (dat normaal enkele weken “achterloopt”) nu heel snel, met bloesem en al.

Door Workunmet z’n vele bruggen. Op zich geen punt, ware het niet dat voor mij een Etap voor, waarvan de schipper niet zo goed kon manoeuvreren. Lees: de boot rustig stil houden voor een brug. Oppassen dus want soms ging hij zomaar een heel stuk achteruit.

Solozeilen is vooruit kijken: op een iets breder stuk in het centrum van Workum maakte ik de landvasten en stootwillen al klaar voor de sluis. Dat was maar goed ook, want daar was het een drukte van belang. Een Lemsteraak (zo’n witte bling-bling boot van een paar miljoen) kwam mij hard achterop en dook precies voor mij in het net vrijgekomen wachtplekje. Protest! Dat kwam aan: hij liet me keurig bij de volgende schutting voorgaan. En wenste me nog een plezierige dag ook! Het voordeel van rustig weer is, dat al dat heen en weer gemanoeuvreer relatief makkelijk gaat. Ik weet wat de boot doet en hoe hij op het stuurwiel reageert, dat helpt ook.

Op het IJsselmeer gekomen, kwam de zeer zwakke wind van alle kanten, wat niet zo leuk was voor de zwermen Optimisten en Lasers die trachtten te racen. Tergend langzaam schoof Hindeloopen voorbij. Gelukkig stak er na een half uur een soort “zeewind” op, NNW 3, en kon er echt gezeild worden. Vlot door de sluis in Stavoren en afgemeerd achter de “Brandende Liefde”.  ’s Avonds het gebruikelijke loopje over de dijk, ik kon het niet laten nog zo’n “zon, water, boot” foto te maken.